Woensdag 10 juni hebben we om 8 uur ’s ochtends de taxi naar Mo Chit busstation gepakt, vanuit waar we de bus naar Trat in Oost Thailand konden pakken. Rond 9:30 vertrokken we naar Trat, waar we rond een uur of 2 aankwamen. Op het busstation van Trat pakten we na een uur wachten de minibus naar Hat Lek, de grens met Cambodia.
Aangekomen bij de grens werden we van alle kanten aangesproken door Cambodianen, die ons wilden helpen tassen dragen, visum aanvragen enz, natuurlijk om een leuke fooi op te strijken. Ook de taxirit naar de dichstsbijzijnde plaats zou gratis zijn, maar dan moesten we wel in hun hotel blijven slapen.
Natuurlijk moesten we voordat we onze visa kregen eerst gechecked worden op Mexican Flue. Natuurlijk heb ik de vraag of ik de afgelopen week ziek ben geweest etc. Met nee beantwoord, om complicaties te voorkomen. Weer een mooi plaatje en stempels erbij in het paspoort. Vanaf de grens hebben we toch maar betaald voor een taxi, zodat we zelf een hotel konden uitkiezen
We kwamen uit bij Guesthouse Otto’s, een klein sfeervol houten guesthouse op palen. De eigenaar was een oude dikke Duitser, die daar woonde met een stuk of 7 Cambodiaanse vrouwen... een beetje dubieus. Mja, de kamers waren niet duur... ’s Avonds hebben we bij het geusthouse onze bustickets naar Sihanoukville geboekt.
De volgende dag, donderdag, werden we na ons ontbijtje met stokbrod met jam en thee, opgehaald door een tuktuk die ons naar het busstation zou brengen. De bus vertrok om 9:30 en na een hobbelige rit kwamen we om een uur of 2 aan in Sihanoukville. De weg was erg countryside, bamboo hutjes tussen de rijstvelden en ook veel krotten. Cambodia is echt een heel arm land.
In Sihanoukville hebben we eerst een hotelletje gezocht. We vonden een leuke kamer voor 7 $ per nacht, niet recht aan het strand, maar wel een mooie kamer met eigen badkamer. Daarna zijn we even wat gaan eten aan ’t strand en zijn we opzoek gegaan naar een ATM, om Cambodiaanse Riel te pinnen. Dit bleek nog niet mee te vallen, en aan het eind van onze zoektocht bleek het niet eens mogelijk te zijn: Cambodiaanse pinautomaten geven namelijk alleen maar dollars uit. Dat werd dus gewoon wat geld wisselen. Na de zoektocht zijn hebben we ons avondeten bij het hotel genuttigd, voor mijn was het een Cambodiaanse curry met rijst. Marc vond nog een lekker gebraden kever in zijn eten ... hij kreeg zijn maaltijd na een klacht natuurlijk wel voor niks.
Voor vrijdag hadden we een tour geboekt naar Ream National Park, een paark met mangroven bossen . Om 8 uur werden we bij ons hotel opgehaald voor de tour, welke begon met een ontbijtje. Daarna zijn we achter in een Pick-up truck naar het park gereden. Met een bootje zijn we onder begeleiding van een ranger door de mangrovenbossen gevaren. Tijden de boottocht konden we pelikanen en zeearenden zien.
Vanaf de boot zijn we toen een stukje gaan hiken door het park, naar een verlaten strand aan de zee. Op het mooie witte strand hebben we gauw de zwembroek aangetrokken en zijn we de zee ingedoken. Na een dik uur foto’s maken en zwemmen wijn ze weer teruggelopen naar de rivier waar het bootje lag aangemeerd. Onze lunch stond al te wachten: een Barracuda steak met stokbrood, salade en fruit.
Na de lunch was het ijd voor de weg terug. Onderweg is de boot nog gestopt bij een 15 meter hoge houte uitkijktoren met een uitzicht over het National Park en de mangroven. Weer teug op het vertrek punt zijn we achterin de pick-up geklommen en terug gebracht naar het hotel, waar we lekker konden douchen. Na het douchen zijn we aan het strand lekker gaan eten, met seafood van de BBQ.
Aan het strand stikte het weer van de verkopende kindjes die allemaal armbandjes aan het verkopen waren. Een van de kleine verkopende meisjes, een mesije van 10, zei dat ze boter kaas en eieren wou spelen, als ik won kreeg ik een armbandje gratis als zij won moest ik er een kopen. Na een aantal gelijken spelen wist de kleuter me te verslaan... en moest ik dus een armbandje kopen.
Even later was er nog een brutaal jochie, dat papier steen schaar wou spelen. De weddenschap hier was dat wanneer ik zou winnen hij ging dansen, en wanneer hij zou winnen zou ik hem 1000 riel geven (0,15 euro). Ik won, dus kon hij mooi een dansje doen , dat werd een handstand waar Marc ook aan meedeet. Daarna nog een potje met hem gehandjedrukt, hij met 2 handen, ik met een, wat ik natuurlijk won. Maar dat kwam doordat ik valspeelde, volgens hem dan...
Zaterdags moesten we erg vroeg op om naar Siem Reap te gaan, de plaats bij Angkor Wat. Om 6:30 pakken we de scooter naar het busstation al. Om 7:15 ’s avonds kwamen we aan in Siem Reap, we hadden in de lonely planet al een hotelletje uitgekozen: Garden Village. Bij het busstation stonden de tuktukchaffeurs al te dringen...
Voor 2$ brengt onze chaffeur ons naar Garden Village, wat best een endje weg is van het busstation. Voor de volgende dag spreken we met de chaffeur af dat hij ons om 6:40 AM komt ophalen om een dag lang de tempels van Angkor te bezoeken, voor 12$ rijd hij ons een dag rond en brangt ons natuurlijk terug naar het hotel.
Nadat we ingechecked hebben in het hotel gaan we wat eten in het restaurant van de hotel. Het restaurant is op het dak van een van de gebouwen. Het personeel in het restaurant was niet echt bijster intelligent. Wanneer we vragen of de ober een menu kaart heeft is het antwoord ja... Daarna loopt hij weer weg, maar komt niet met een menukaart terug... hehe. Wanneer we hem specifiek vragen of we de menukaart kunnen krijgen gaat er een belletje rinkelen hahaha.We bestellen ieder een pizza, die niet bijzonder goed smaakt... maar ja, wat moet je ook verwachten van een Cambodiaanse pizza?
Om 6:40 AM worden we ’s ochtends dus opgehaald door de tuktukchaffeur. Eerst willen we wat gaan ontbijten, dit doen we bij een eettentje bij Angkor Wat. Mijn ontbijt is een pannekoek met banaan... de pannekoek is eigenlijk meer een grote opgewarmde eierkoek... niet echt lekker. Na het ontbijt gaan we ’s werelds grootste religieuze bouwwerk in.
Het is gelukkig niet echt druk, laagseizoen en 7:30 ’s ochtends. Veel mensen gaan naar Angkor Wa om de zonsopkomst te bekijken, deze gaan we mooi uit de weg nu. De tempel is echt heel groot, bij binnekomst gaan we eerst over een grote brug naar de poort van wat vroeger de stad en het koninklijk paleis was. Na de poort is er een grote weg, welke naar de echte tempel leidt. 4 torens, met een grote toren in het midden.
Angkor Wat staat vol met mooie beelden, inscripties en muur tekeningen. De tekeningen rond de tempel zelf zijn het mooist, daarin worden een aantal verhalen verteld uit het Hinduisme en Buddhisme. In Angkor Wat zelf hebben we een uur of 2.5 / 3 rondgedwaald, voordat we naar de andere tempels van Angkor gingen kijken.
De tweede plek waar we heen gingen was Angkor Thom, een oude stad met daarin ook heel veel tempels. Omdat stenen huizen alleen voor de goden gebouwd mochten worden is er van de stad weinig over, niettemin staan alle tempels van pakweg 800/900 jaar oud er nog wel.
In Angkor Thom gaan we naar de Bayon Temple. Een grote tempel waarin in alle toren grote gezichten zijn gemaakt, in totaal zijn er honderden gezichten in de tempel verwerkt. De architectuur van de tempel maakt het een van de ingewikkeldste religieuze bouwwerken in de wereld (volgens mijn Angkor boek dat ik heb gekocht). De grote gezichten in de torens zijn erg mooi, ze zijn gehakt uit verschillende immense bakstenen, maar lopen vloeiend in elkaar over en zijn enorm fijn.
De volgende tempel is Ta Prohm. Deze tempel kan zo uit Indiana Jones komen rollen. Hij is vrijwel niet gerestoreerd, in de natuurlijke staat dus. In, op en door de tempel groeien enorme bomen waarvan de wortels door en over de tempels groeien. Door de omgeving van bomen en natuur en de brokstukken die overal liggen heerst er een prachtige wilde atmosfeer rond de tempel.
Na deze tempel gaan we verder met wat kleinere tempels om de dag af te sluiten. In een van de tempels loopt een klein verkopertje met wat instrumentjes. Hij doet hartstikke zijn best om zijn fluitjes enz. te verkopen. En hij heeft ook fantastische kortingen in petto: 2 for 1 $ en 3 for 2 $! Hij weet ons ruim 10 minuten te vermaken met zijn gefluit en gedans. Als Marc begint te dansen op zijn gefluit barst hij helemaal in tranen uit van het lachen. Omdat hij zo zijn best deed en ons goed heeft vermaakt hebben we hem wel wat fooi gegeven natuurlijk.
Na het bezoeken van de kleinere tempels brengt de tuktuk ons weer terg naar het hotel. Als we daar aankomen is het inmiddels al bijna 5 uur, dus een lange dag van dik 10 uur zit er al op. Die avond doen we niet veel bijzonders meer en boeken we onze busreis naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodia.
Om 7:30 de volgende dag worden we door een busje opgehaald dat ons naar het busstation brengt. Eenmaal in de bus blijkt dat we een gestoorde buschaffeur hebben die alles inhaald wat hij tegenkomt en naar iedereen toetert waar hij langskomt of die hij inhaald. De toeter staat ook nog eens verschrikkelijk hard afgesteld, dus dit is niet echt prettig... slapen lukt vanzelfsprekend niet. De reis naar Phnom Penh is niet al te lang, rond 2:30 PM komen we aan. Natuurlijk staan er weer een dozijn tuktukchaffeurs bij de bushalte te dringen om ons naar ons guesthouse te brengen. In Phnom Penh gaan we naar het Royal Guesthouse, op loopafstand van het koninklijk paleis en national museum.
Die nacht begint mijn oor weer verschrikkelijk pijn te doen, geen oog dicht gedaan. ’s Ochtends dus maar meteen een ziekenhuis opgezocht om het te laten checken. Na een 2 uur wachten in het ziekenhuis ben ik eindelijk aan de beurt. Een “nasty” oorontsteking volgens de Australische dokter, nog maar een weekje doorgaan met de anti-biotica. Na z’n consult van 10 minuten mocht ik 100$ afrekenen... het lijkt Nederland wel!
Voor die dag hebben we gepland om naar de Killing Fields te gaan, massagraven overgebleven uit de oorlog in Cambodia een kleine 40 jaar terug. Tijdens deze oorlog heeft de revolutie leider Pol Pot alle geleerden, journalisten, studenten, politici enz. en hun familie afgeslacht omdat deze volgens hem aan een ziekte leidde: teveel nadenken over het leven. Zijn leger bestond voor een groot deel uit kinderen en jongeren... Het totaal aantal slachtoffers was 1.7 millioen Cambodianen, op een bevolking van ongeveer 13 miljoen.
Op de Killing Fields staat een hele grote pagoda, gevuld met 8000 schedels van geexecuteerden welke in de massagraven lagen. Veel van de schedels hebben deuken en zijn kapot, deze mensen zijn ge-executeerd door de hoofd in te slaan, dit om dure kogels te besparen. De grote pagoda vole met schedels ziet er wel een beetje luguber uit...
De massagraven zijn voor een groot gedeelte nog in de oude staat. Dat betekend dat er op veel plekken menselijke botten liggen en zelfs de kleren van de slachtoffers. Ook staan er bordjes bij verschillende plaatsen wat er is gebeurt, zoals bijvoorbeeld een boom waar een luidspreker in was gehangen zodat het gekerm van de slachtoffers niet op de omliggende boerderijen werd gehoord, een boom waartegen de kinderen werden gexecuteerd en de plek waar de chemicalien werden opgeslagen welke werden gebruikt om te zorgen dat de lijken niet gingen stinken en te zorgen dat de mensen die levend begraven werden bewusteloos waren.
Al met al niet echt een plek om vrolijk van te worden, maar het maakt wel een geweldige indruk... ook omdat het nog niet zo gek lang geleden is gebeurt (begin jaren ’70). Ook is het vreemd om je te realiseren dat de mensen van middelbare leeftijd in Cambodia dit allemaal hebben meegemaakt... en dat een groot gedeelte van deze mensen waarschijnlijk als kindsoldaat ook heeft meegemoord.
Na de killing fields gaan we naar het National Museum van Cambodia. Het museum is van buiten erg mooi, gebouwd in de traditionele Cambodiaanse stijl, en volledig terracotta. De collectie bestaat voornamelijk uit beelden etc. Van tussen 1500 en 700 jaar oud, in de Angkor en Pre-Angkor stijl. Veelal Hindu beelden en Buddha beelden, ook beelden van de verschillende koningen uit die tijd staan tentoongesteld. Het museum is niet al te groot en we zijn n een uurtje uitgekeken. Het kan ook bij lange na niet op tegen de tempels van Angkor.
’s Avonds heb ik mama aan de telefoon die verteld dat het niet goed gaat met Luna. Luna heeft een hersenvliesontsteking, een infectie op haar hart en er is iet mis met het hart. Mijn plannen dus meteen veranderd en mijn boeking om over de Mekong naar Vietnam te gaan omgeboekt in een busticket naar Bangkok.
De volgende ochtend vertrek ik om 6.00 ’s ochtends naar Bangkok. Via de grenspost Poipet, welke vol staat mert Casino’s kom ik rond 7 uur aan in Bangkok. Gauw de taxi naar Koy gepakt en daarna wat gaan eten... kapot na zo’n lange reis natuurlijk.
De volgende dag ga ik een ticket boeken naar Singapore, omdat het inmiddels zeker is dat Luna vanuit Bali wordt overgevlogen naar Singapore voor betere medische behandeling. Zeiken bij het sales office om mijn ticket Hanoi – Bangkok om te boeken in een ticket Bangkok – Singapore blijkt jammergenoeg nutteloos. Ticket geboekt voor de volgende dag, vrijdag, 10:40 AM. Terugticket nar Bangkok staat geboekt op de 25e om 10PM.
Vrijdag dus om 7 uu op, en om 8 uur vertekken naar het vliegveld. Spits in Bangkok, dus flinke file natuurlijk. Wel ruim op tijd voor het vliegtuig natuurlijk. Om 14 uur landt het vliegtuig op eht vliegveld in Singapore. Na de paspoort control geld gewisseld en de shuttle bus naar het Hotel Elizabeth geapkt, hotel praktisch naast het ziekenhuis.
Nadat ik mijn spulelen heb afgezet naturlijk gauw naar het ziekenhuis om te kijken hoe het met Luna gaat. Luna is natuurlijk erg blij dat ik even ben ingevlogen . Met de rol pepermunt die ik in mijn zak had was ze ook erg blij... Daarna ben ik wat boodschappen gaan doen en heb ik wat snoepjes voor Luna gehaald.
Zaterdagochtend kwam de dokter langs om de resultaten te bespreken. De hersenvliesontsteking is nogsteeds aanwezig en er moet een tweede serie antibiotica gestart worden. Rond het hard zit een laagje vloeistof, wat duidt op een infectie. Omdat de dokter denkt dat de ruggenpunctie die in Bali is genomen vervuild was, niet steriel genoeg is genomen, wil hij dezelfde ochtend nog een nieuwe punctie doen. Ook wil de dokter een echo van het hart maken van binnenuit, dit zal door de keel gebeuren. Dit willen ze doen omdat er dan een echo van vlakbij het hart wordt gemaakt en Luna’s ribbenkast er dan niet tussenzit, dit levert een veel beter resultaat.
Beide mededelingen leveren hevige protesten op van Luna, die de dokter laat weten dat ze “pissed off” is. Uiteindelijk is ze toch akkoord gegaan met een nieuwe ruggenpunctie dezelfde dag. De echo van het hart kan maandag worden gemaakt.
Dat was het weer tot nu toe...
zondag 21 juni 2009
dinsdag 9 juni 2009
Krabi, Koh Phi Phi en Phuket
Donderdagavond was ons afscheidsfeest. Een etentje met, naar goed Aziatische gebruik, een aansluitende karaoke. Heel de marketing department was aanwezig op de avond die tot een uur of 1 zou duren. De Japanse Sr. Marketing Manager wist nog een speech van een uur uit zijn mauw te schudden, hij ging binnenkort ook weg. Natuurlijk hebben wij ook een speech gegeven en heeft onze baas Mrs. Yosita ook nog een wat woorden gezegd.
Rond 1 uur ’s nachts waren we weer thuis, 4,5 uur later moesten we weer op voor onze laatste dag. Vrijdags zouden we een presentatie van ons eindrapport houden. De presentatie ddurde 1,5 uur, weer de gehele marketing department was aanwezig, vooral om uit te rusten van de vorige nacht.
Voor de gelegenheid hadden we ook een lekker taart gekocht en deze meegenomen naar het werk. Natuurlijk werd de taart zeer goed ontvangen toen we deze tevoorschijn haalden. Toen we de doos openmaakte bleek dat we een foutje hadden gemaakt bij het kopen van de taart... een ijstaart! Dat werkt natuurlijk niet in Thailand. Natuurlijk konden we daar naderhand wel over lachen.
Zaterdag in de vroege middag komt Marc aan in Bangkok. Ik, Steven en steven’s vriebndin Noi wachten hem op op Suvarnabhumi Airport. Na aankomst gaan we eerst wat drinken op het vliegveld en daarna de spullen naar Koy’s appartementje brengen. s’Middags gaan we naar Jatujak Weekend Market om een beetje rond te kijken en ’s avonds naar de toeristenstraat Thanon Khao San. Op Khao San hebben we wat gedronken en een puntje pizza gegeten.
Zondag was het tempel dag. Eerst zijn we naar Wat Pra Kaew geweest, dat is de Temple of the Emerald Buddha en het Grand Palace. De nummer 1 toeristentrek pleister in Bangkok. Vanaf Wat Pra Kaew hebben we de veer over de Chao Praya gepakt naar Wat Arun, waar we Marc de traditionele Thaise kleren hebben aangetrokken, stond hem natuurlijk zeer goed ;).
Vanaf Wat Arun hebben we die middag nog een boottripje over de Chao Praya rivier gemaakt en wat andere tempels bezocht. ’s Avonds zijn we wat gaan drinken in Thailands hoogste toren, Baiyoke Tower.
Maandagmorgen hebben we de trein naar Ayutthaya gepakt, de oude hoofdstad van het koninkrijk Siam. In de trein zaten we naast een gezellige oude stinkerd, die zich waarschijnlijk voor de laatste keer heeft gewassen rond kerst. Hij vond het wel interessant met een paar buitenlanders in de trein en hield dus zijn mond ook niet dicht. Engels praten kon hij wel: I love you en goodbye.
Na de treinreis van dik 2 uur kwamen we aan. In Ayutthaya hebben we 2 scootertjes gehuurd om de stad te verkennen en de tempels langs te gaan, we zijn ondermeer langs Wat Yai Chai Mong Kon en Wat Pra Sri San Patch gegaan. Wat Pra Sri San Patch was heel erg mooi en daar was ik zelf ook nog niet geweest. Natuurlijk hebben we Marc in Ayutthaya ook op een olifant gezet, om vanaf de rug van de olifant rond een tempel te gaan. Voor de terugweg hebben we een minibus gepakt vanuit Ayutthaya naar Bangkok... aangezien deze er maar 45 minuten over doet.
Dinsdags zijn we gaan shoppen in MBK. Daar heb ik 4 nieuwe t-shirtjes gekocht, 2 everlast en 2 met een Japanse opdruk. Daarna zijn we naar het decadente Siam Paragorn shooping mall gegaan waar we een lekker Subway sandwich hebben gegeten. Daarna hebben we daar nog even Ferraris, Porsches en Lamborghinis gekeken en zijn we weer naar huis gegaan. Ondertussen was pleuris al uitgebroken, het goot, waardoor een taixi krijgen praktrisch onmogelijk was. Daarom dus de Sky Train terug gepakt.
Woensdag was het op naar Krabi! Ons vliegtuig zou om 10:25 vertrekken, maar liepen een kleine vertraging op waardoor we om 10:45 vertrokken, rond het middaguur kwamen we aan op Krabi International Airport. Een mini vliegveld met maarliefst 3 gates en vrij kleine vertrek aan aankomst hal. Koy wachtte ons op op het vliegveld.
Vanaf het vliegveld hebben we een taxi gehuurd die ons naar Ao Nang heeft gebracht. Aan Ao Nang hebben we een hoteletje opgezocht. We kwamen uit bij PK Mansion, waar e leuke kamertje hadden met een uitzicht op de zee. Na even uitrusten natuurlijk omkleden om te gaan zwemmen!
De zee was niet zo mooi als normaal, doordat het regenseizoen was en het water dus wat onrustig en de lucht ook niet strak blauw. We hebben een beetje gewandeled aan het strand en wat gegeten. Daarna zijn we doorgewandeld naar het volgende strand. Onderweg hebben we nog even een bananenpannekoek met chocolade meegepikt, die ik weer zo nodig over mijn been moest laten vallen. Gelukkig kon ik dat er in de zee weer vanaf wassen.
Na het zwemmen hebben we een boottrip gereserveerd voor de volgende dag. Daarna zijn we wat gaan eten, Marc eet geen Aziatisch, geen groenten en geen fruit... dat werd dus Pizza. ´s Avonds zijn hebben we bij de 7 eleven wat te drinken gehaald en zijn we op het strand gaan zitten.
De volgende ochtend was het dus tijd voor de boottrip. Vol goede moed op naar het strand. Toen we aankwamen werd er naar de visserman die ons zou varen gebeld. Een minuutje babbelen en de vertaling leerde ons dat de trip niet door ging. De zee was te ruw en hij durfde het water niet op, bang dat zijn bootje zou omslaan. Change of plan dus...
Volgende plan was Phi Phi islands, dus gauw de koffers gepakt om de ferry van 10 uur naar Phi Phi te halen. We kwamen gelukkig op tijd voor de 1,5 uur durende boottrip naar Koh Phi Phi. Tijdens de mooie boottrip werd ik wel een beetje zeeziek van het geschommel...
Aangekomen op Koh Phi Phi was het op zoek naar een betaalbaar hotelletje, Phi Phi staat erom bekend dat het niet de goedkoopste bestemming in Thailand is. Echter in het laag seizoen is alles een stuk beter betaalbaar. Na een tijdje zoeken vonden we een paar superleuke bungalows aan het strand Ao Ton Sai. Het resort waar we bleven was Twin Palms, de bungalows recht aan zee gaan normaal voor 2500 per nacht, nu hadden we ze na wat afdingen voor 450 baht per nacht, nog geen tientje.
De zee was super mooi, turquoise blauw, omgeven door groene heuvels en wat kleine bootjes dobberend in het water. Meteen ff lekker zwemmen dus. Na het zwemmen zijn we naar het sunse viewpoint gegaan voor een mooi uitzicht over de Phi Phi eilanden en een mooi zonsondergang. Daarna zijn we gaan slapen... alhoewel daar niet veel van kwam. Op het strand voor onze bungalow is het namelijk elke nacht disco, geen toeristen of wel toeristen maakt niks uit...
Vrijdag vroeg op om een boottrip te maken, hier kon het wel omdat de zee bij Phi Phi een stuk rustiger is, ook de lucht was hier mooi blauw. Natuurlijk eerst even mama gebeld voor de verjaardag, ik was de eerste! Om 9 uur vertrokken we op onze boottrip, eerst naar een koraal rif om te gaan snorkelen. Natuurlijk hadden we wat brood meegenomen om de visjes te lokken. Honderden visjes kwamen gulzig op elke broodkruimel af. In de blauwe zee zagen we veel mooi koraal en visjes in alle kleuren van de regenboog.
Daarna gingen we met het bootje naar Bamboo Island. Een supermooi onbewoond eiland met een ongeloofelijk wit koraal-schelpen strand en een nog blauwere zee dan op Kho Phi Phi, echt niet normaal stukje paradijs. Daar hebben we een beetje rondgehangen en foto´s gemaakt en gezwommen. Na een uurtje of wat zijn we weer de boot opgestapt naar de laatste bestemming.
Dit was letterlijk om de hoek van het strand waar we verbleven, een klein strandje afgesloten door bergen. Het strand heet Ao Ling, ofwel monkey bay. Deze naam heeft het niet boor niets, namelijk omdat het bewoond word door kleine zwarte aapjes. Na even hier te hebben rondgelopen, gezwommen en op het strand gelegen zijn we met heet bootje een klein stukje van het strand afgevaren om te gaan snorkelen. Weer hetzelfde verhaal: mooi koraal en honderden kleurrijke visjes. Echter lag het koraal hier wel een stuk minder diep waardoor we af en toe de benen stootte.
’s Avonds zijn we lekker uitgebreid gaan eten met een gebarbequede snapper, een moot zalm, garnalen, mosselen en gepofte aardappels. Daarna naar bed en weer de halve nacht wakker gelegen van de bonkende muziek tot 3 uur ’s nachts.
De volgende ochtend hebben we vroeg uitgechecked om de boot naar Phuket te pakken, daar zouden we bij Taddow, een vriendin van Koy gaan logeren. Op de boot werd ik erg zeeziek, was niet zo’n leuke boottrip dus. Aangekomen bij de haven van Phuket werden we opgehaald door de taxi die voor 2 dagen was gehuurd. Eerst zijn we naar de Big Buddha van Phuket gegaan, die boven op een heuvel over het eiland uitkijkt. Daarna zijn we wat gaan eten en naar nog een uitzichtpunt gegaan.
Op het 2er uitzichtpunt verstapte ik me op de trap, waardoor mijn halve nagel eraf was en een stuk vlees/huid weggeschuurd. Best wel pijnlijk... Daarna \ijn we naar Ao Nai Horn gegaan om te gaan zwemmen, het zeewater maakt de wond die ik had opgelopen natuurlijk goed schoon.
De volgende dag is onze laatste in Phuket. ’s Ochtends zijn we gan ontbijten aan het strand Surin Beach. Na het ontbijt met vis, inktvis en groenten zijn we gaan zwemmen in de zee. Er stond een vrij streke stroming in de golven waren ook best wel hoog, gevaarlijk dus om wat dieper te gaan.
’s Avonds \ijn we naar de markt gegaan. Er werden vooral kleren en eten op deze markt verkocht, waar best wel wat toeristen te vinden waren. Na de makrt zijn we naar de karaoke gegaan war we de avond tot een uur of 11 hebben doorgebracht.
Volgende ochten is het op van Phuket naar Krabi Airport. We hebben een minibusje afgehuurd zodat we optijd zouden komen voor het vliegtuig, omdat het best wel een end is. Na het inchecken hebbne we een ijsje gegeten en op het boarden gewacht... Ondertussen heb ik een flinke oorpijn. Niet helemaal zeker wat het is, ooronsteking, zeewater of mijn verstandskies.
Vandaag zijn we naar souvenirwinkeltjes gweest waar ik wat dingetjes heb gekocht om in Korea aan m’n vrienden daar te geven. Ook heeft Marc een traditional Thai massage genomen. Ik heb nogsteeds oorpijn, eigenlijk heel de dag het gevoel dat mijn oor dicht zit, niet zo prettig dus. Aspirine slikken helpt tegen de pijn, maar nit tegen het dichtzitten. Hopelijk gat het snel over, want morgen vertrekken we met de bus naar Cambodia.
Rond 1 uur ’s nachts waren we weer thuis, 4,5 uur later moesten we weer op voor onze laatste dag. Vrijdags zouden we een presentatie van ons eindrapport houden. De presentatie ddurde 1,5 uur, weer de gehele marketing department was aanwezig, vooral om uit te rusten van de vorige nacht.
Voor de gelegenheid hadden we ook een lekker taart gekocht en deze meegenomen naar het werk. Natuurlijk werd de taart zeer goed ontvangen toen we deze tevoorschijn haalden. Toen we de doos openmaakte bleek dat we een foutje hadden gemaakt bij het kopen van de taart... een ijstaart! Dat werkt natuurlijk niet in Thailand. Natuurlijk konden we daar naderhand wel over lachen.
Zaterdag in de vroege middag komt Marc aan in Bangkok. Ik, Steven en steven’s vriebndin Noi wachten hem op op Suvarnabhumi Airport. Na aankomst gaan we eerst wat drinken op het vliegveld en daarna de spullen naar Koy’s appartementje brengen. s’Middags gaan we naar Jatujak Weekend Market om een beetje rond te kijken en ’s avonds naar de toeristenstraat Thanon Khao San. Op Khao San hebben we wat gedronken en een puntje pizza gegeten.
Zondag was het tempel dag. Eerst zijn we naar Wat Pra Kaew geweest, dat is de Temple of the Emerald Buddha en het Grand Palace. De nummer 1 toeristentrek pleister in Bangkok. Vanaf Wat Pra Kaew hebben we de veer over de Chao Praya gepakt naar Wat Arun, waar we Marc de traditionele Thaise kleren hebben aangetrokken, stond hem natuurlijk zeer goed ;).
Vanaf Wat Arun hebben we die middag nog een boottripje over de Chao Praya rivier gemaakt en wat andere tempels bezocht. ’s Avonds zijn we wat gaan drinken in Thailands hoogste toren, Baiyoke Tower.
Maandagmorgen hebben we de trein naar Ayutthaya gepakt, de oude hoofdstad van het koninkrijk Siam. In de trein zaten we naast een gezellige oude stinkerd, die zich waarschijnlijk voor de laatste keer heeft gewassen rond kerst. Hij vond het wel interessant met een paar buitenlanders in de trein en hield dus zijn mond ook niet dicht. Engels praten kon hij wel: I love you en goodbye.
Na de treinreis van dik 2 uur kwamen we aan. In Ayutthaya hebben we 2 scootertjes gehuurd om de stad te verkennen en de tempels langs te gaan, we zijn ondermeer langs Wat Yai Chai Mong Kon en Wat Pra Sri San Patch gegaan. Wat Pra Sri San Patch was heel erg mooi en daar was ik zelf ook nog niet geweest. Natuurlijk hebben we Marc in Ayutthaya ook op een olifant gezet, om vanaf de rug van de olifant rond een tempel te gaan. Voor de terugweg hebben we een minibus gepakt vanuit Ayutthaya naar Bangkok... aangezien deze er maar 45 minuten over doet.
Dinsdags zijn we gaan shoppen in MBK. Daar heb ik 4 nieuwe t-shirtjes gekocht, 2 everlast en 2 met een Japanse opdruk. Daarna zijn we naar het decadente Siam Paragorn shooping mall gegaan waar we een lekker Subway sandwich hebben gegeten. Daarna hebben we daar nog even Ferraris, Porsches en Lamborghinis gekeken en zijn we weer naar huis gegaan. Ondertussen was pleuris al uitgebroken, het goot, waardoor een taixi krijgen praktrisch onmogelijk was. Daarom dus de Sky Train terug gepakt.
Woensdag was het op naar Krabi! Ons vliegtuig zou om 10:25 vertrekken, maar liepen een kleine vertraging op waardoor we om 10:45 vertrokken, rond het middaguur kwamen we aan op Krabi International Airport. Een mini vliegveld met maarliefst 3 gates en vrij kleine vertrek aan aankomst hal. Koy wachtte ons op op het vliegveld.
Vanaf het vliegveld hebben we een taxi gehuurd die ons naar Ao Nang heeft gebracht. Aan Ao Nang hebben we een hoteletje opgezocht. We kwamen uit bij PK Mansion, waar e leuke kamertje hadden met een uitzicht op de zee. Na even uitrusten natuurlijk omkleden om te gaan zwemmen!
De zee was niet zo mooi als normaal, doordat het regenseizoen was en het water dus wat onrustig en de lucht ook niet strak blauw. We hebben een beetje gewandeled aan het strand en wat gegeten. Daarna zijn we doorgewandeld naar het volgende strand. Onderweg hebben we nog even een bananenpannekoek met chocolade meegepikt, die ik weer zo nodig over mijn been moest laten vallen. Gelukkig kon ik dat er in de zee weer vanaf wassen.
Na het zwemmen hebben we een boottrip gereserveerd voor de volgende dag. Daarna zijn we wat gaan eten, Marc eet geen Aziatisch, geen groenten en geen fruit... dat werd dus Pizza. ´s Avonds zijn hebben we bij de 7 eleven wat te drinken gehaald en zijn we op het strand gaan zitten.
De volgende ochtend was het dus tijd voor de boottrip. Vol goede moed op naar het strand. Toen we aankwamen werd er naar de visserman die ons zou varen gebeld. Een minuutje babbelen en de vertaling leerde ons dat de trip niet door ging. De zee was te ruw en hij durfde het water niet op, bang dat zijn bootje zou omslaan. Change of plan dus...
Volgende plan was Phi Phi islands, dus gauw de koffers gepakt om de ferry van 10 uur naar Phi Phi te halen. We kwamen gelukkig op tijd voor de 1,5 uur durende boottrip naar Koh Phi Phi. Tijdens de mooie boottrip werd ik wel een beetje zeeziek van het geschommel...
Aangekomen op Koh Phi Phi was het op zoek naar een betaalbaar hotelletje, Phi Phi staat erom bekend dat het niet de goedkoopste bestemming in Thailand is. Echter in het laag seizoen is alles een stuk beter betaalbaar. Na een tijdje zoeken vonden we een paar superleuke bungalows aan het strand Ao Ton Sai. Het resort waar we bleven was Twin Palms, de bungalows recht aan zee gaan normaal voor 2500 per nacht, nu hadden we ze na wat afdingen voor 450 baht per nacht, nog geen tientje.
De zee was super mooi, turquoise blauw, omgeven door groene heuvels en wat kleine bootjes dobberend in het water. Meteen ff lekker zwemmen dus. Na het zwemmen zijn we naar het sunse viewpoint gegaan voor een mooi uitzicht over de Phi Phi eilanden en een mooi zonsondergang. Daarna zijn we gaan slapen... alhoewel daar niet veel van kwam. Op het strand voor onze bungalow is het namelijk elke nacht disco, geen toeristen of wel toeristen maakt niks uit...
Vrijdag vroeg op om een boottrip te maken, hier kon het wel omdat de zee bij Phi Phi een stuk rustiger is, ook de lucht was hier mooi blauw. Natuurlijk eerst even mama gebeld voor de verjaardag, ik was de eerste! Om 9 uur vertrokken we op onze boottrip, eerst naar een koraal rif om te gaan snorkelen. Natuurlijk hadden we wat brood meegenomen om de visjes te lokken. Honderden visjes kwamen gulzig op elke broodkruimel af. In de blauwe zee zagen we veel mooi koraal en visjes in alle kleuren van de regenboog.
Daarna gingen we met het bootje naar Bamboo Island. Een supermooi onbewoond eiland met een ongeloofelijk wit koraal-schelpen strand en een nog blauwere zee dan op Kho Phi Phi, echt niet normaal stukje paradijs. Daar hebben we een beetje rondgehangen en foto´s gemaakt en gezwommen. Na een uurtje of wat zijn we weer de boot opgestapt naar de laatste bestemming.
Dit was letterlijk om de hoek van het strand waar we verbleven, een klein strandje afgesloten door bergen. Het strand heet Ao Ling, ofwel monkey bay. Deze naam heeft het niet boor niets, namelijk omdat het bewoond word door kleine zwarte aapjes. Na even hier te hebben rondgelopen, gezwommen en op het strand gelegen zijn we met heet bootje een klein stukje van het strand afgevaren om te gaan snorkelen. Weer hetzelfde verhaal: mooi koraal en honderden kleurrijke visjes. Echter lag het koraal hier wel een stuk minder diep waardoor we af en toe de benen stootte.
’s Avonds zijn we lekker uitgebreid gaan eten met een gebarbequede snapper, een moot zalm, garnalen, mosselen en gepofte aardappels. Daarna naar bed en weer de halve nacht wakker gelegen van de bonkende muziek tot 3 uur ’s nachts.
De volgende ochtend hebben we vroeg uitgechecked om de boot naar Phuket te pakken, daar zouden we bij Taddow, een vriendin van Koy gaan logeren. Op de boot werd ik erg zeeziek, was niet zo’n leuke boottrip dus. Aangekomen bij de haven van Phuket werden we opgehaald door de taxi die voor 2 dagen was gehuurd. Eerst zijn we naar de Big Buddha van Phuket gegaan, die boven op een heuvel over het eiland uitkijkt. Daarna zijn we wat gaan eten en naar nog een uitzichtpunt gegaan.
Op het 2er uitzichtpunt verstapte ik me op de trap, waardoor mijn halve nagel eraf was en een stuk vlees/huid weggeschuurd. Best wel pijnlijk... Daarna \ijn we naar Ao Nai Horn gegaan om te gaan zwemmen, het zeewater maakt de wond die ik had opgelopen natuurlijk goed schoon.
De volgende dag is onze laatste in Phuket. ’s Ochtends zijn we gan ontbijten aan het strand Surin Beach. Na het ontbijt met vis, inktvis en groenten zijn we gaan zwemmen in de zee. Er stond een vrij streke stroming in de golven waren ook best wel hoog, gevaarlijk dus om wat dieper te gaan.
’s Avonds \ijn we naar de markt gegaan. Er werden vooral kleren en eten op deze markt verkocht, waar best wel wat toeristen te vinden waren. Na de makrt zijn we naar de karaoke gegaan war we de avond tot een uur of 11 hebben doorgebracht.
Volgende ochten is het op van Phuket naar Krabi Airport. We hebben een minibusje afgehuurd zodat we optijd zouden komen voor het vliegtuig, omdat het best wel een end is. Na het inchecken hebbne we een ijsje gegeten en op het boarden gewacht... Ondertussen heb ik een flinke oorpijn. Niet helemaal zeker wat het is, ooronsteking, zeewater of mijn verstandskies.
Vandaag zijn we naar souvenirwinkeltjes gweest waar ik wat dingetjes heb gekocht om in Korea aan m’n vrienden daar te geven. Ook heeft Marc een traditional Thai massage genomen. Ik heb nogsteeds oorpijn, eigenlijk heel de dag het gevoel dat mijn oor dicht zit, niet zo prettig dus. Aspirine slikken helpt tegen de pijn, maar nit tegen het dichtzitten. Hopelijk gat het snel over, want morgen vertrekken we met de bus naar Cambodia.
maandag 25 mei 2009
Ko Kret
Na een weekje hard werken zit het er nu bijna op. Nog één week, waarin we het verslag afronden en nog een presentatie houden en dan is het vakantie. Het verslag is eigen,lijk af, nog even de puntjes op d i zetten (ï) en dan is het goed.
Vrijdag ben ik begonnen met het apartment leeghalen. Het grootste gedeelte van mijn spullen ingepakt en naar Koy gebracht. Koy kon niet geloven dat ik maar zo weinig spullen had... niet eens een koffer vol. Als ze een half jaar weg zou gaan zou ze minstens twee koffers nodig hebben...
Afgelopen zaterdag ben ik met Koy naar KoKret (geen KroKet, al zou die er ook wel in gaan) geweest. Dat is een “eilandje” boven Bangkok, waar geen auto’s mogen rijden. Het is niet echt een eilandje, maar omringd door een de Chao Praya River. Geen witte stranden en blauwe zee dus ;). Ko Kret is vooral bekend om pottenbakken en Ka Nom Thai, een soort Thaise zoete toetjes, lijkt een beetje op Baklava.
Met de veerpond steken we de rivier over naar Ko Kret. Vergeleken met Bangkok is het een andere wereld. Geen auto’s, een klein rustig dorpje tussen de palmbomen, met wat marktkraampjes en tempels.
Na aankomst boeken we eerst een rondvaartje om het eiland, die brengt ons naar traditionele Thaise oetjes makers. De rondvaart is best wel leuk, duurt ongeveer 2 uur in totaal met 3 stops. Ze maken een soort toetjes als het Turkse BakLava, maar dan anders. Zoete slierten van een soort deeg, met heel veel suiker.
Een van de andere specialiteiten op het eiland zijn mini-fishcookies. Die worden oop de markt gefrituurd en verkocht in een klein bakje van bananenblad. Met een Thais zoetzuur sausje heel erg lekker, die hebben we ook wat meegenomen om thuis te eten.
Zondag zijn we nog wat wezen winkelen. Ik heb twee korte broeken gehaald en een t-shirtje.
Ik heb ook mijn ticket terug naar Nederland geboekt. Ben were lekker creatief geweest in het besparen van een paar tientjes op de vlucht. Deze keer is het een vlucht van Bangkok, over Cairo naar Brussel.
Ik vertrek de nacht van 17 op 18 augustus, om 00:45 met vlucht MS961 naar Cairo, van Cairo naar Brussel heb ik vlucht MS725. 18 augustus kom ik om 14:45 aan in Brussel. Dus pap neem de 18e vrij aub .
Aankomende zaterdag komt Marc aan. Een vriend van SKKU afgelopen zomer. Met Marc vertrekken we eerst naar Krabi, waar Koy ons ophaalt van het vliegveld. Koy gaat vrijdag naar Krabi bij haar ouders op bezoek. We gaan dan met zijn vieren naar Ko Phi Phi en Phuket en 8 augustus weer terug naar Bangkok.
Vanuit Bangkok gaan we met de bus naar Cambodia waar we naar Koh Krong, Angkor Wat en Phnom Penh gaan. Vanuit Cambodia gaan we naar Ho Chi Minh in Vietnam en met de trein naar Ha Noi. Vanuit Han Noi gaan we naar Ha Long Bay, waar we een dag of 2 blijven en daarna het vliegtuig terug naar BKK pakken.
Daarna is het weer schooltijd in Korea. In Korea ga ik twee lessen volgen Human Rights van Prof. John Lie (University of California, Berkely) en Innovation and Society van Prof. Raymon Abelin (Nanyan Institute of Technology, Singapore). Daarna weer naar Bangkok en dan komen mama en luna al langs!
Dat was het weer ...
Vrijdag ben ik begonnen met het apartment leeghalen. Het grootste gedeelte van mijn spullen ingepakt en naar Koy gebracht. Koy kon niet geloven dat ik maar zo weinig spullen had... niet eens een koffer vol. Als ze een half jaar weg zou gaan zou ze minstens twee koffers nodig hebben...
Afgelopen zaterdag ben ik met Koy naar KoKret (geen KroKet, al zou die er ook wel in gaan) geweest. Dat is een “eilandje” boven Bangkok, waar geen auto’s mogen rijden. Het is niet echt een eilandje, maar omringd door een de Chao Praya River. Geen witte stranden en blauwe zee dus ;). Ko Kret is vooral bekend om pottenbakken en Ka Nom Thai, een soort Thaise zoete toetjes, lijkt een beetje op Baklava.
Met de veerpond steken we de rivier over naar Ko Kret. Vergeleken met Bangkok is het een andere wereld. Geen auto’s, een klein rustig dorpje tussen de palmbomen, met wat marktkraampjes en tempels.
Na aankomst boeken we eerst een rondvaartje om het eiland, die brengt ons naar traditionele Thaise oetjes makers. De rondvaart is best wel leuk, duurt ongeveer 2 uur in totaal met 3 stops. Ze maken een soort toetjes als het Turkse BakLava, maar dan anders. Zoete slierten van een soort deeg, met heel veel suiker.
Een van de andere specialiteiten op het eiland zijn mini-fishcookies. Die worden oop de markt gefrituurd en verkocht in een klein bakje van bananenblad. Met een Thais zoetzuur sausje heel erg lekker, die hebben we ook wat meegenomen om thuis te eten.
Zondag zijn we nog wat wezen winkelen. Ik heb twee korte broeken gehaald en een t-shirtje.
Ik heb ook mijn ticket terug naar Nederland geboekt. Ben were lekker creatief geweest in het besparen van een paar tientjes op de vlucht. Deze keer is het een vlucht van Bangkok, over Cairo naar Brussel.
Ik vertrek de nacht van 17 op 18 augustus, om 00:45 met vlucht MS961 naar Cairo, van Cairo naar Brussel heb ik vlucht MS725. 18 augustus kom ik om 14:45 aan in Brussel. Dus pap neem de 18e vrij aub .
Aankomende zaterdag komt Marc aan. Een vriend van SKKU afgelopen zomer. Met Marc vertrekken we eerst naar Krabi, waar Koy ons ophaalt van het vliegveld. Koy gaat vrijdag naar Krabi bij haar ouders op bezoek. We gaan dan met zijn vieren naar Ko Phi Phi en Phuket en 8 augustus weer terug naar Bangkok.
Vanuit Bangkok gaan we met de bus naar Cambodia waar we naar Koh Krong, Angkor Wat en Phnom Penh gaan. Vanuit Cambodia gaan we naar Ho Chi Minh in Vietnam en met de trein naar Ha Noi. Vanuit Han Noi gaan we naar Ha Long Bay, waar we een dag of 2 blijven en daarna het vliegtuig terug naar BKK pakken.
Daarna is het weer schooltijd in Korea. In Korea ga ik twee lessen volgen Human Rights van Prof. John Lie (University of California, Berkely) en Innovation and Society van Prof. Raymon Abelin (Nanyan Institute of Technology, Singapore). Daarna weer naar Bangkok en dan komen mama en luna al langs!
Dat was het weer ...
dinsdag 12 mei 2009
Lopburi
Vrijdagavond ging Ellen, Stevens zus, weer naar huis. Ze heeft eigenlijk de hele afgelopen week bij Koy rondgehangen. Zijn wezen winkelen, naar Ayutthaya geweest, olifant gereden en de Thaise jurk aangedaan bij Wat Arun.
Ons plan voor zaterdag was Lopburi. Lopburi is een van de oudste steden van Thailand, met een paar mooie oude tempels. Maar de grootste toeritsentrekpleister van Lopburi zijn de apen. Bendes apen maken de stad onveilig. Ze hangen vooral rond in de omgeving van de tempel Phra Prang Sam Yot.
Zaterdag ochtend gingen we dus met zijn 4-en naar Lopburi, ik, Koy, Steven en Noi. Ongeveer 2 uur rijden met het busje vanuit Bangkok werden we afgezet midden in de apenwijk. Eerste stop was dus de 13e eeuws tempel Phra Prang Sam Yot.
De tempel opzich is al een hele mooie tempel, maar de groep apen die rond deze tempel leeft maakt het nog veel leuker. We kunnen lotussen en zonnebloempitten kopen om aan de aapjes te voeren, onder begeleiding van een gids met een katapult voor als de apen aggresief worden.
Van aggresieve apen hadden we geen last, hele lieve aapjes, vooral de kleintjes. Ze klimmen op je schouders en op je hoofd.Natuurlijk leuke fotomomentjes met één of twee apen op je schouders. De tempel staat op een soort eiland, omdat eromheen een weg is. Er leeft dus één groep apen op dat “eiland” en de andere groepen apen leven echt in de stad. De apen op bij de tempel schijnen de “lieve” apen te zijn, waarschijnlijk omdat ze gevoerd worden door de toeristen.
Onze gids liet ons ook een hele dikke aap zien bij de tempel, heb ik jammergenoeg geen foto van. De aap heette Nom Yai, wat dikke tieten betekent, ze luisterde ook naar die naam als de gids riep. Het verhaal bij deze aap was dat ze elke dag om 4 uur naar het ingangsloket van de tempel liep. Daar vraagt gaat ze bij de gidsen om eten bedelen... Als ze niks krijgt gaat ze huilen, met tranen.
Op het voeren van de apen op straat staat een boete van 2000 baht, 50 euro. Omdat de apen op vaste tijden worden gevoerd op daarvoor ontworpen plekken.
Tweede plek waar we heen gaan is het Somdet Phra Narai paleis en het national museaum lopburi wat daarbij zit. Dit is het paleis van King Narai, een van de oude koningen van Siam. Het paleis zijn vooral oude ruines en in het museum staan veel oude buddha en hindu beelden uit opgravingen uit de omgeving tentoongesteld. Ook veel oude munten en wat opgegraven skeletten.
Na het bezoek aan dit paleis gingen Steven en Noi naar huis, ik en Koy zouden die avond nog in Lopburi blijven en zondag weer terug gaan. Nadat Steven en Noi naar huis zijn gegaan zijn wij naar de volgende oude tempel gegaan.
Dit waren de ruines van de 13e eeuws Phra si Mahathat Temple. Deze was eigenlijk mooier dan Phra Prang Sam Yot, de eerste tempel, maar minder populair omdat er geen apen zijn. De tempel bestaat uit de ruines van een paar gebouwen en wat khmer style en Thai style torens. Nadat we hier uitgekeken waren begin het alweer wat donker te worden.
Bij Phra si Mahathat wil Koy op een stapel stenen/ruine klimmen om foto’s te maken. Schoenen uit dus, want met hoge hakken gaat dat niet... Tussen die stenen groeien een soort kleine distels... je voelt hem al aankomen. Met de blote voeten, recht in de bolletjes met weerhaakjes. Ik heb met rotgelachen, Koy zo zielig met der voetjes in die planten. De schade was niet al te serieus en na 2 minuten was de pijn al over.
Die avond zouden we in Lopburi City Hotel blijven. Een hotel tegenover Phra Prang Sam Yot, midden in tussen de apenbendes. De ramen zijn daarom gebarricadeerd met stalen tralies. ’s Avonds gebruiken de apen de tralies als hun persoonlijke sportschool.Hange der in te spelen en te doen, heel erg leuk recht voor je raam. Als je het raam open doet blijven ze ook gewoon zitten en steken ze huin hand naar binnen. Daar hebben we dus wel leuk mee kunnen spelen en mee gelachen.
Ook de teefoonkabels en geparkeerde auto’s worden door de apen als speeltuin gebruikt. Ze steken gewoon de wegen over, heel vreemd om te zoien, zo’n stad die geterroriseerd wordt door apen. Ze laten de apen ook gewoon hun gang gaan, vooral omdat het veel toerisme oplevert.
Zondagochtend zijn we weer terug naar Bangkok gegaan en hebben we de rest van de dag rustigaan gedaan. Wat betreft het afstuderen beginnen we nu aan de laatste loodjes en die wegen het zwaarst. Nog een dikke 2 weken om alles af te krijgen, nu is het vooral tijd voor het analyse gedeelte en het maken van conclusies en aanbevelingen.
Ons plan voor zaterdag was Lopburi. Lopburi is een van de oudste steden van Thailand, met een paar mooie oude tempels. Maar de grootste toeritsentrekpleister van Lopburi zijn de apen. Bendes apen maken de stad onveilig. Ze hangen vooral rond in de omgeving van de tempel Phra Prang Sam Yot.
Zaterdag ochtend gingen we dus met zijn 4-en naar Lopburi, ik, Koy, Steven en Noi. Ongeveer 2 uur rijden met het busje vanuit Bangkok werden we afgezet midden in de apenwijk. Eerste stop was dus de 13e eeuws tempel Phra Prang Sam Yot.
De tempel opzich is al een hele mooie tempel, maar de groep apen die rond deze tempel leeft maakt het nog veel leuker. We kunnen lotussen en zonnebloempitten kopen om aan de aapjes te voeren, onder begeleiding van een gids met een katapult voor als de apen aggresief worden.
Van aggresieve apen hadden we geen last, hele lieve aapjes, vooral de kleintjes. Ze klimmen op je schouders en op je hoofd.Natuurlijk leuke fotomomentjes met één of twee apen op je schouders. De tempel staat op een soort eiland, omdat eromheen een weg is. Er leeft dus één groep apen op dat “eiland” en de andere groepen apen leven echt in de stad. De apen op bij de tempel schijnen de “lieve” apen te zijn, waarschijnlijk omdat ze gevoerd worden door de toeristen.
Onze gids liet ons ook een hele dikke aap zien bij de tempel, heb ik jammergenoeg geen foto van. De aap heette Nom Yai, wat dikke tieten betekent, ze luisterde ook naar die naam als de gids riep. Het verhaal bij deze aap was dat ze elke dag om 4 uur naar het ingangsloket van de tempel liep. Daar vraagt gaat ze bij de gidsen om eten bedelen... Als ze niks krijgt gaat ze huilen, met tranen.
Op het voeren van de apen op straat staat een boete van 2000 baht, 50 euro. Omdat de apen op vaste tijden worden gevoerd op daarvoor ontworpen plekken.
Tweede plek waar we heen gaan is het Somdet Phra Narai paleis en het national museaum lopburi wat daarbij zit. Dit is het paleis van King Narai, een van de oude koningen van Siam. Het paleis zijn vooral oude ruines en in het museum staan veel oude buddha en hindu beelden uit opgravingen uit de omgeving tentoongesteld. Ook veel oude munten en wat opgegraven skeletten.
Na het bezoek aan dit paleis gingen Steven en Noi naar huis, ik en Koy zouden die avond nog in Lopburi blijven en zondag weer terug gaan. Nadat Steven en Noi naar huis zijn gegaan zijn wij naar de volgende oude tempel gegaan.
Dit waren de ruines van de 13e eeuws Phra si Mahathat Temple. Deze was eigenlijk mooier dan Phra Prang Sam Yot, de eerste tempel, maar minder populair omdat er geen apen zijn. De tempel bestaat uit de ruines van een paar gebouwen en wat khmer style en Thai style torens. Nadat we hier uitgekeken waren begin het alweer wat donker te worden.
Bij Phra si Mahathat wil Koy op een stapel stenen/ruine klimmen om foto’s te maken. Schoenen uit dus, want met hoge hakken gaat dat niet... Tussen die stenen groeien een soort kleine distels... je voelt hem al aankomen. Met de blote voeten, recht in de bolletjes met weerhaakjes. Ik heb met rotgelachen, Koy zo zielig met der voetjes in die planten. De schade was niet al te serieus en na 2 minuten was de pijn al over.
Die avond zouden we in Lopburi City Hotel blijven. Een hotel tegenover Phra Prang Sam Yot, midden in tussen de apenbendes. De ramen zijn daarom gebarricadeerd met stalen tralies. ’s Avonds gebruiken de apen de tralies als hun persoonlijke sportschool.Hange der in te spelen en te doen, heel erg leuk recht voor je raam. Als je het raam open doet blijven ze ook gewoon zitten en steken ze huin hand naar binnen. Daar hebben we dus wel leuk mee kunnen spelen en mee gelachen.
Ook de teefoonkabels en geparkeerde auto’s worden door de apen als speeltuin gebruikt. Ze steken gewoon de wegen over, heel vreemd om te zoien, zo’n stad die geterroriseerd wordt door apen. Ze laten de apen ook gewoon hun gang gaan, vooral omdat het veel toerisme oplevert.
Zondagochtend zijn we weer terug naar Bangkok gegaan en hebben we de rest van de dag rustigaan gedaan. Wat betreft het afstuderen beginnen we nu aan de laatste loodjes en die wegen het zwaarst. Nog een dikke 2 weken om alles af te krijgen, nu is het vooral tijd voor het analyse gedeelte en het maken van conclusies en aanbevelingen.
zondag 3 mei 2009
Wat Arun en Birma spoorweg
Vorige week hebben we de vrijdag een keertje doorgewerkt, omdat deze woensdag het tussenrapport moet worden ingeleverd. Vrijdagavond ben ik weer naar Bangkok gegaan.
Zaterdags zijn ik en Koy naar Wat Arun gegaan, de tempel die op de 10 baht munt van Thailand staat. Eeen tempel met veel kleuren en in een opvallende vorm, zoals ook in Ayutthaya. Daar hebben ik en Koy ook traiditionele Thaisekleren aan gedaan om wat foto’s te maken, met de tempel op de achtergrond. Daarvoor moest ik wel eerst wat Thaise danspasje leren ... De traditionele kledij stonden Koy ook net wat beter dan mij...
Na Wat Arun hebben we nog een boot tourtje over de Chao Praya gemaakt die ons nog langs twee andere tempels bracht. ’s Avonds zijn we nog met Steven en Noi (Stevens vriendin) naar de bioscoop gegaan.
Zondagmiddag kwam Stevens zus aan op Suvanabhumi airport, ze blijft hier tot komende vrijdag. Nadat ze aan is gekomen zijn we met haar naar Jatujak Market gegaand... waar meeteen een paar schoenen en twee tasjes zijn aangeschaft. Daarna was het weer tijd voor mij om naar huis te gaan, want maandag wordt er natuurlijk weer gewerkt. Steven heeft de maandag vrijgenomen om wat met zijn zusje te gaan doen.
De hele week hard doorgewerkt en vrijdag weer vrij. Donderdagavond ben ik vanuit het werk naar Bangkok gegaan. We wisten nog niet echt wat we wilden gaan doen dit weekend, dus ben ik een beetje door mijn lonely planet gaan spitten. Toen kwam ik op Kanchanaburi, een dikke twee uur van Bangkok, bij de grens met Myanmar. Hier staat “the bridge on river Kwai” en hier ligt het enige deel van de birmaspoorweg dat nog in gebruik is.
Vrijdagmiddag hebben we dus de bus gepakt naar Kanchanaburi, waar we ’s middags op het busstation aankwamen. Het bus station staat vol met oldtimer bussen, in alle kleuren van de regenboog. Vanaf het sation hebben we de fietstaxi naar het guesthouse waar we verbleven gepakt. Het gesthouse waren een stel bamboe huisjes aan de Kwai.
Die avond zijn we nog naar de brug gegaan en hebben we in het floating restaurant bij de burg avondeten gegeten. De volgende dag hebben we ’s ochtends eerst een scoitertje gehuurd en zijn we daarmee wat rond gaan rijden door Kanchanaburi.
Rond het middaguur hebben we op het “Kwai river bridge” station de trein gepakt over het nog enige stuk birma spoorweg, of death railway zoals het in het Engels heet, dat nog gebruikt wordt.De treinrit duurde een kleine 2 uur, door een behoorlijk country side stuk van Thailand.
Na een grote brug, waarvan ik de naam ben vergeten, zijn we uitgestapt. Dat was een plek met vooral veel souvenirkraampjes en natuurlijk de gelegenheid om foto’s te maken met de spoorweg. De omgeving daar was best mooi, met een grote rivier in het dal en de spoorweg die op een brug langs de berg liep. Op sommige plekken ligt het spoor zo dicht lngs de berg dat de trein maar enkele centimeters van de bergwand rijdt.
Nadat we met de trein terug zijn gereden naar het River Kwai Bridge station hebben we de bus terug naar Bangkok gepakt, Rond een uur of half negen kwamen we aan. Zondags hebben we niet veel bijzonders meer gedaan, lekker rustig aan.
Zaterdags zijn ik en Koy naar Wat Arun gegaan, de tempel die op de 10 baht munt van Thailand staat. Eeen tempel met veel kleuren en in een opvallende vorm, zoals ook in Ayutthaya. Daar hebben ik en Koy ook traiditionele Thaisekleren aan gedaan om wat foto’s te maken, met de tempel op de achtergrond. Daarvoor moest ik wel eerst wat Thaise danspasje leren ... De traditionele kledij stonden Koy ook net wat beter dan mij...
Na Wat Arun hebben we nog een boot tourtje over de Chao Praya gemaakt die ons nog langs twee andere tempels bracht. ’s Avonds zijn we nog met Steven en Noi (Stevens vriendin) naar de bioscoop gegaan.
Zondagmiddag kwam Stevens zus aan op Suvanabhumi airport, ze blijft hier tot komende vrijdag. Nadat ze aan is gekomen zijn we met haar naar Jatujak Market gegaand... waar meeteen een paar schoenen en twee tasjes zijn aangeschaft. Daarna was het weer tijd voor mij om naar huis te gaan, want maandag wordt er natuurlijk weer gewerkt. Steven heeft de maandag vrijgenomen om wat met zijn zusje te gaan doen.
De hele week hard doorgewerkt en vrijdag weer vrij. Donderdagavond ben ik vanuit het werk naar Bangkok gegaan. We wisten nog niet echt wat we wilden gaan doen dit weekend, dus ben ik een beetje door mijn lonely planet gaan spitten. Toen kwam ik op Kanchanaburi, een dikke twee uur van Bangkok, bij de grens met Myanmar. Hier staat “the bridge on river Kwai” en hier ligt het enige deel van de birmaspoorweg dat nog in gebruik is.
Vrijdagmiddag hebben we dus de bus gepakt naar Kanchanaburi, waar we ’s middags op het busstation aankwamen. Het bus station staat vol met oldtimer bussen, in alle kleuren van de regenboog. Vanaf het sation hebben we de fietstaxi naar het guesthouse waar we verbleven gepakt. Het gesthouse waren een stel bamboe huisjes aan de Kwai.
Die avond zijn we nog naar de brug gegaan en hebben we in het floating restaurant bij de burg avondeten gegeten. De volgende dag hebben we ’s ochtends eerst een scoitertje gehuurd en zijn we daarmee wat rond gaan rijden door Kanchanaburi.
Rond het middaguur hebben we op het “Kwai river bridge” station de trein gepakt over het nog enige stuk birma spoorweg, of death railway zoals het in het Engels heet, dat nog gebruikt wordt.De treinrit duurde een kleine 2 uur, door een behoorlijk country side stuk van Thailand.
Na een grote brug, waarvan ik de naam ben vergeten, zijn we uitgestapt. Dat was een plek met vooral veel souvenirkraampjes en natuurlijk de gelegenheid om foto’s te maken met de spoorweg. De omgeving daar was best mooi, met een grote rivier in het dal en de spoorweg die op een brug langs de berg liep. Op sommige plekken ligt het spoor zo dicht lngs de berg dat de trein maar enkele centimeters van de bergwand rijdt.
Nadat we met de trein terug zijn gereden naar het River Kwai Bridge station hebben we de bus terug naar Bangkok gepakt, Rond een uur of half negen kwamen we aan. Zondags hebben we niet veel bijzonders meer gedaan, lekker rustig aan.
woensdag 22 april 2009
dinsdag 21 april 2009
4 Dagen Kuala Lumpur
Na het Songrkan festival zijn we donderdagmiddag vertrokken naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisie. Kuala Lumpur is een redelijk nieuwe stad en was 100 jaar geleden nog een klein mijnwerkers dorpje. Nu leven er bijna 2 miljoen mensen en staat het vol met wolkenkrabber, waarvan de Petronas Twin Towers de beroemdste zijn. Met Airasia vliegen we in 2 uur van Bangkok naar Kuala Lumpur. We hadden een kamer geboekt in Bacjpackers Travellers Inn, een goedkoop hostel in de ChinaTown van Kuala Lumpur.
Na aankomst op het vliegveld en de nieuwe stempels in het paspoort konden we vanaf het vliegveld de bus naar ChinaTown pakken. Aangekomen in ChinaTown Kuala Lumpur was het even zoeken naar het hostel, maar een paar keer naar de weg vragen heeft ons goed geholpen.
Toen we de kamer zgen was het even schrikken... door een foutje in het boeken hadden we een double room ipv twin room, dat wil zeggen 1 groot bed ipv 2 kleine bedden. Verder was de kamer gewoon kaal, niets meer dan een bed, en een gedeelde douche natuurlijk buiten de kamer. Na de eerste nacht konden we de kamer wel omruilen naar een twin room (2 bedden).
Nadat we onze spullen hebben weggelegd zijn we maar wat gaan rondlopen in de buurt. Eerst zijn we naar de central market van Kuala Lumpur gegaan, die op loopafstand van het hostel ligt. Daar hebben we een beetje rondgekeken en bekeken wat voor souvenirtjes er allemaal zijn. Veel dingen uit China, Thailand en Indonesie. In de central market hebben we ook wat gegeten in de food court, voor mij stond er een gebakken stingray op het menu, smaakte best wel lekker!
Na het eten zijn we naar Kuala Lumpur Tower gewandeld, een hoge TV toren midden in Kuala Lumpur, entree om omhoog te gaan was echter 40 Malaysian Ringit, wat 10 euro is. Beetje duur voor een uitzichtje op een grote stad, hebben we wel vaker gezien namelijk. Daarna hebben we de taxi naar de Petronas Twin Towers gepakt.
De Twin Towers zijn het symbool van Kuala Lumpur. Het uitzicht 's avonds op de torens was heel erg mooi, de 470(?) m hoge torens zijn heel erg indrukwekkend en ook heel mooi verlicht 's nachts. Door het metaal dat in de torens is gebruikt lijken ze zilver. We konden 's avonds niet meer omhoog, dat kan alleen 's middags en kaartjes moeten 's ochtends worden gehaald en zij gelimiteerd.
De volgende ochtend dus vroeg op (6 uur) om in de rij te gaan staan. Om 7 uur hebben we de metro gepakt en om half 8 stonden we in de rij, die al eerder begonnen was want er waren al best wat mensen. Om half 9 gingen de loketten open en ondertussen stond er ook al een flinke rij achter ons. De kaartjes zijn gratis, en geven toegang tot de skybridge die de twee torend verbindt. Omhoog mag niet want dat is alleen voor personeel.
Na een korte video presentatie over petronas, het grootste olieconcern van het land, werden we in een begeleide tour met de lift naar de skybridge genomen. Vanaf de skybridge een erg mooi uitzocht over de stad, jammergenoeg zonder de twin towers want daar staan we zelf in ;). Na dit bezoek zij n we terug naar het hostel gegaan, om even te gaan douchen en daarna eten.
Daarna zijn we naar Jalan Petaling gegaan, de belangrijkste sovenir en fake tassen/schoenen/shirts/horloges verkoop straat van Kuala Lumpur, ook vlakbij het hostel. Hier hebben we niks meer gekocht, maar het was wel leuk om over die markt te lopen. Alle verkopers die willen dat je even komt kijken en als je vraagt hoe duur iets is noemen ze een belachelijke prijs. Nadat je wegloopt is de prijs opeens nog maar een tiende...
Over Petaling zijn we doorgelopen naar de National Mosque. Eens de grootste moskee van Zuidoost Azie, nu niet eens meer de grootste moskee van Kuala Lumpur. Niettemin een erg indrukwekkend bouwwerk. We waren iets te vroeg, waardoor we nog nite naar binnen mochten omdat het vrijdaggebed nog bezig was. Rond een uur of 3 mochten we naarbinnen. In de sinkel bij de omskee haden we vantevoren een moslim keppeltje gekocht en voordat we de moskee in gingen moesten we nog een gewaad bij de ingang lenen.
Binnen was de moskee erg mooi en groot. Er werd ons het een en ander uitgelegd over de Islam en daarna werden we nog uitgenodigd om wat te gaan drinken. Daar werd ons verteld dat omdat wij geen geloof hadden, wij potentiele moslims zijn... zo kan je het ook bekijken natuurlijk. Daarna waren we nog wat foto's aan het maken bij en met de moskee, toen er opeens een raar klein mannetje naar ons toe kwam. Deze begon herrie te schoppen omdat wij blanken irak en afghanistan binnen hadden gevallen. En wij hadden niks te zoeken in een Muslim land... Verder niet meer naar omgekeken, de andere mensen waren wel gewoon heel aardig. 's avonds hebben we nog wat rondgeslenerd in een paar van de immense winkelcentra om daarna weer naar het hostel te gaan.
De 3e dag waren we al een beetje uitgekeken op Kuala Lumpur, waar niet al te veel te doen is op de twin towers, de moskee en winkelen na. We hebben de bus gepakt naar de Bati Caves, 13 km ten noorden van KL. Voor deze grotten staat een 47 meter hoog Hindu standbeeld, waarna er een 272 treden lange klim naar de grot daarboven is. In de grot daarboven staat nog een Hindu tempel, met daarin een Hindu priester die de mensen zegent.
Zaterdagavond zijn we nog even bij de twin towers wezen kijken, en in de shopping mall dier eronder zit. Zondag was het alweer tijd om terug naar Bangkok te gaan. Eerst een reis van 1,5 uur naar het vliegveld, 2 uur wachten op het vliegveld, 2 uur vliegen, 1 uur met de taxi naar bangkok en 1,5 uur met het busje vanuit Bangkok naar bangsaen. Een lange reisdag dus, 8 uur in totaal, en de volgende ochtend weer aan het werk. We lopen al bijna tegen het einde van onze stage aan, laatste dag 29 mei. De druk begint dus iets hoger te worden nu.
Na aankomst op het vliegveld en de nieuwe stempels in het paspoort konden we vanaf het vliegveld de bus naar ChinaTown pakken. Aangekomen in ChinaTown Kuala Lumpur was het even zoeken naar het hostel, maar een paar keer naar de weg vragen heeft ons goed geholpen.
Toen we de kamer zgen was het even schrikken... door een foutje in het boeken hadden we een double room ipv twin room, dat wil zeggen 1 groot bed ipv 2 kleine bedden. Verder was de kamer gewoon kaal, niets meer dan een bed, en een gedeelde douche natuurlijk buiten de kamer. Na de eerste nacht konden we de kamer wel omruilen naar een twin room (2 bedden).
Nadat we onze spullen hebben weggelegd zijn we maar wat gaan rondlopen in de buurt. Eerst zijn we naar de central market van Kuala Lumpur gegaan, die op loopafstand van het hostel ligt. Daar hebben we een beetje rondgekeken en bekeken wat voor souvenirtjes er allemaal zijn. Veel dingen uit China, Thailand en Indonesie. In de central market hebben we ook wat gegeten in de food court, voor mij stond er een gebakken stingray op het menu, smaakte best wel lekker!
Na het eten zijn we naar Kuala Lumpur Tower gewandeld, een hoge TV toren midden in Kuala Lumpur, entree om omhoog te gaan was echter 40 Malaysian Ringit, wat 10 euro is. Beetje duur voor een uitzichtje op een grote stad, hebben we wel vaker gezien namelijk. Daarna hebben we de taxi naar de Petronas Twin Towers gepakt.
De Twin Towers zijn het symbool van Kuala Lumpur. Het uitzicht 's avonds op de torens was heel erg mooi, de 470(?) m hoge torens zijn heel erg indrukwekkend en ook heel mooi verlicht 's nachts. Door het metaal dat in de torens is gebruikt lijken ze zilver. We konden 's avonds niet meer omhoog, dat kan alleen 's middags en kaartjes moeten 's ochtends worden gehaald en zij gelimiteerd.
De volgende ochtend dus vroeg op (6 uur) om in de rij te gaan staan. Om 7 uur hebben we de metro gepakt en om half 8 stonden we in de rij, die al eerder begonnen was want er waren al best wat mensen. Om half 9 gingen de loketten open en ondertussen stond er ook al een flinke rij achter ons. De kaartjes zijn gratis, en geven toegang tot de skybridge die de twee torend verbindt. Omhoog mag niet want dat is alleen voor personeel.
Na een korte video presentatie over petronas, het grootste olieconcern van het land, werden we in een begeleide tour met de lift naar de skybridge genomen. Vanaf de skybridge een erg mooi uitzocht over de stad, jammergenoeg zonder de twin towers want daar staan we zelf in ;). Na dit bezoek zij n we terug naar het hostel gegaan, om even te gaan douchen en daarna eten.
Daarna zijn we naar Jalan Petaling gegaan, de belangrijkste sovenir en fake tassen/schoenen/shirts/horloges verkoop straat van Kuala Lumpur, ook vlakbij het hostel. Hier hebben we niks meer gekocht, maar het was wel leuk om over die markt te lopen. Alle verkopers die willen dat je even komt kijken en als je vraagt hoe duur iets is noemen ze een belachelijke prijs. Nadat je wegloopt is de prijs opeens nog maar een tiende...
Over Petaling zijn we doorgelopen naar de National Mosque. Eens de grootste moskee van Zuidoost Azie, nu niet eens meer de grootste moskee van Kuala Lumpur. Niettemin een erg indrukwekkend bouwwerk. We waren iets te vroeg, waardoor we nog nite naar binnen mochten omdat het vrijdaggebed nog bezig was. Rond een uur of 3 mochten we naarbinnen. In de sinkel bij de omskee haden we vantevoren een moslim keppeltje gekocht en voordat we de moskee in gingen moesten we nog een gewaad bij de ingang lenen.
Binnen was de moskee erg mooi en groot. Er werd ons het een en ander uitgelegd over de Islam en daarna werden we nog uitgenodigd om wat te gaan drinken. Daar werd ons verteld dat omdat wij geen geloof hadden, wij potentiele moslims zijn... zo kan je het ook bekijken natuurlijk. Daarna waren we nog wat foto's aan het maken bij en met de moskee, toen er opeens een raar klein mannetje naar ons toe kwam. Deze begon herrie te schoppen omdat wij blanken irak en afghanistan binnen hadden gevallen. En wij hadden niks te zoeken in een Muslim land... Verder niet meer naar omgekeken, de andere mensen waren wel gewoon heel aardig. 's avonds hebben we nog wat rondgeslenerd in een paar van de immense winkelcentra om daarna weer naar het hostel te gaan.
De 3e dag waren we al een beetje uitgekeken op Kuala Lumpur, waar niet al te veel te doen is op de twin towers, de moskee en winkelen na. We hebben de bus gepakt naar de Bati Caves, 13 km ten noorden van KL. Voor deze grotten staat een 47 meter hoog Hindu standbeeld, waarna er een 272 treden lange klim naar de grot daarboven is. In de grot daarboven staat nog een Hindu tempel, met daarin een Hindu priester die de mensen zegent.
Zaterdagavond zijn we nog even bij de twin towers wezen kijken, en in de shopping mall dier eronder zit. Zondag was het alweer tijd om terug naar Bangkok te gaan. Eerst een reis van 1,5 uur naar het vliegveld, 2 uur wachten op het vliegveld, 2 uur vliegen, 1 uur met de taxi naar bangkok en 1,5 uur met het busje vanuit Bangkok naar bangsaen. Een lange reisdag dus, 8 uur in totaal, en de volgende ochtend weer aan het werk. We lopen al bijna tegen het einde van onze stage aan, laatste dag 29 mei. De druk begint dus iets hoger te worden nu.
Abonneren op:
Posts (Atom)
