Cambodia en Singapore

Woensdag 10 juni hebben we om 8 uur ’s ochtends de taxi naar Mo Chit busstation gepakt, vanuit waar we de bus naar Trat in Oost Thailand konden pakken. Rond 9:30 vertrokken we naar Trat, waar we rond een uur of 2 aankwamen. Op het busstation van Trat pakten we na een uur wachten de minibus naar Hat Lek, de grens met Cambodia.

Aangekomen bij de grens werden we van alle kanten aangesproken door Cambodianen, die ons wilden helpen tassen dragen, visum aanvragen enz, natuurlijk om een leuke fooi op te strijken. Ook de taxirit naar de dichstsbijzijnde plaats zou gratis zijn, maar dan moesten we wel in hun hotel blijven slapen.

Natuurlijk moesten we voordat we onze visa kregen eerst gechecked worden op Mexican Flue. Natuurlijk heb ik de vraag of ik de afgelopen week ziek ben geweest etc. Met nee beantwoord, om complicaties te voorkomen. Weer een mooi plaatje en stempels erbij in het paspoort. Vanaf de grens hebben we toch maar betaald voor een taxi, zodat we zelf een hotel konden uitkiezen

We kwamen uit bij Guesthouse Otto’s, een klein sfeervol houten guesthouse op palen. De eigenaar was een oude dikke Duitser, die daar woonde met een stuk of 7 Cambodiaanse vrouwen... een beetje dubieus. Mja, de kamers waren niet duur... ’s Avonds hebben we bij het geusthouse onze bustickets naar Sihanoukville geboekt.

De volgende dag, donderdag, werden we na ons ontbijtje met stokbrod met jam en thee, opgehaald door een tuktuk die ons naar het busstation zou brengen. De bus vertrok om 9:30 en na een hobbelige rit kwamen we om een uur of 2 aan in Sihanoukville. De weg was erg countryside, bamboo hutjes tussen de rijstvelden en ook veel krotten. Cambodia is echt een heel arm land.

In Sihanoukville hebben we eerst een hotelletje gezocht. We vonden een leuke kamer voor 7 $ per nacht, niet recht aan het strand, maar wel een mooie kamer met eigen badkamer. Daarna zijn we even wat gaan eten aan ’t strand en zijn we opzoek gegaan naar een ATM, om Cambodiaanse Riel te pinnen. Dit bleek nog niet mee te vallen, en aan het eind van onze zoektocht bleek het niet eens mogelijk te zijn: Cambodiaanse pinautomaten geven namelijk alleen maar dollars uit. Dat werd dus gewoon wat geld wisselen. Na de zoektocht zijn hebben we ons avondeten bij het hotel genuttigd, voor mijn was het een Cambodiaanse curry met rijst. Marc vond nog een lekker gebraden kever in zijn eten ... hij kreeg zijn maaltijd na een klacht natuurlijk wel voor niks.

Voor vrijdag hadden we een tour geboekt naar Ream National Park, een paark met mangroven bossen . Om 8 uur werden we bij ons hotel opgehaald voor de tour, welke begon met een ontbijtje. Daarna zijn we achter in een Pick-up truck naar het park gereden. Met een bootje zijn we onder begeleiding van een ranger door de mangrovenbossen gevaren. Tijden de boottocht konden we pelikanen en zeearenden zien.

Vanaf de boot zijn we toen een stukje gaan hiken door het park, naar een verlaten strand aan de zee. Op het mooie witte strand hebben we gauw de zwembroek aangetrokken en zijn we de zee ingedoken. Na een dik uur foto’s maken en zwemmen wijn ze weer teruggelopen naar de rivier waar het bootje lag aangemeerd. Onze lunch stond al te wachten: een Barracuda steak met stokbrood, salade en fruit.

Na de lunch was het ijd voor de weg terug. Onderweg is de boot nog gestopt bij een 15 meter hoge houte uitkijktoren met een uitzicht over het National Park en de mangroven. Weer teug op het vertrek punt zijn we achterin de pick-up geklommen en terug gebracht naar het hotel, waar we lekker konden douchen. Na het douchen zijn we aan het strand lekker gaan eten, met seafood van de BBQ.

Aan het strand stikte het weer van de verkopende kindjes die allemaal armbandjes aan het verkopen waren. Een van de kleine verkopende meisjes, een mesije van 10, zei dat ze boter kaas en eieren wou spelen, als ik won kreeg ik een armbandje gratis als zij won moest ik er een kopen. Na een aantal gelijken spelen wist de kleuter me te verslaan... en moest ik dus een armbandje kopen.

Even later was er nog een brutaal jochie, dat papier steen schaar wou spelen. De weddenschap hier was dat wanneer ik zou winnen hij ging dansen, en wanneer hij zou winnen zou ik hem 1000 riel geven (0,15 euro). Ik won, dus kon hij mooi een dansje doen , dat werd een handstand waar Marc ook aan meedeet. Daarna nog een potje met hem gehandjedrukt, hij met 2 handen, ik met een, wat ik natuurlijk won. Maar dat kwam doordat ik valspeelde, volgens hem dan...

Zaterdags moesten we erg vroeg op om naar Siem Reap te gaan, de plaats bij Angkor Wat. Om 6:30 pakken we de scooter naar het busstation al. Om 7:15 ’s avonds kwamen we aan in Siem Reap, we hadden in de lonely planet al een hotelletje uitgekozen: Garden Village. Bij het busstation stonden de tuktukchaffeurs al te dringen...

Voor 2$ brengt onze chaffeur ons naar Garden Village, wat best een endje weg is van het busstation. Voor de volgende dag spreken we met de chaffeur af dat hij ons om 6:40 AM komt ophalen om een dag lang de tempels van Angkor te bezoeken, voor 12$ rijd hij ons een dag rond en brangt ons natuurlijk terug naar het hotel.

Nadat we ingechecked hebben in het hotel gaan we wat eten in het restaurant van de hotel. Het restaurant is op het dak van een van de gebouwen. Het personeel in het restaurant was niet echt bijster intelligent. Wanneer we vragen of de ober een menu kaart heeft is het antwoord ja... Daarna loopt hij weer weg, maar komt niet met een menukaart terug... hehe. Wanneer we hem specifiek vragen of we de menukaart kunnen krijgen gaat er een belletje rinkelen hahaha.We bestellen ieder een pizza, die niet bijzonder goed smaakt... maar ja, wat moet je ook verwachten van een Cambodiaanse pizza?

Om 6:40 AM worden we ’s ochtends dus opgehaald door de tuktukchaffeur. Eerst willen we wat gaan ontbijten, dit doen we bij een eettentje bij Angkor Wat. Mijn ontbijt is een pannekoek met banaan... de pannekoek is eigenlijk meer een grote opgewarmde eierkoek... niet echt lekker. Na het ontbijt gaan we ’s werelds grootste religieuze bouwwerk in.

Het is gelukkig niet echt druk, laagseizoen en 7:30 ’s ochtends. Veel mensen gaan naar Angkor Wa om de zonsopkomst te bekijken, deze gaan we mooi uit de weg nu. De tempel is echt heel groot, bij binnekomst gaan we eerst over een grote brug naar de poort van wat vroeger de stad en het koninklijk paleis was. Na de poort is er een grote weg, welke naar de echte tempel leidt. 4 torens, met een grote toren in het midden.

Angkor Wat staat vol met mooie beelden, inscripties en muur tekeningen. De tekeningen rond de tempel zelf zijn het mooist, daarin worden een aantal verhalen verteld uit het Hinduisme en Buddhisme. In Angkor Wat zelf hebben we een uur of 2.5 / 3 rondgedwaald, voordat we naar de andere tempels van Angkor gingen kijken.

De tweede plek waar we heen gingen was Angkor Thom, een oude stad met daarin ook heel veel tempels. Omdat stenen huizen alleen voor de goden gebouwd mochten worden is er van de stad weinig over, niettemin staan alle tempels van pakweg 800/900 jaar oud er nog wel.

In Angkor Thom gaan we naar de Bayon Temple. Een grote tempel waarin in alle toren grote gezichten zijn gemaakt, in totaal zijn er honderden gezichten in de tempel verwerkt. De architectuur van de tempel maakt het een van de ingewikkeldste religieuze bouwwerken in de wereld (volgens mijn Angkor boek dat ik heb gekocht). De grote gezichten in de torens zijn erg mooi, ze zijn gehakt uit verschillende immense bakstenen, maar lopen vloeiend in elkaar over en zijn enorm fijn.

De volgende tempel is Ta Prohm. Deze tempel kan zo uit Indiana Jones komen rollen. Hij is vrijwel niet gerestoreerd, in de natuurlijke staat dus. In, op en door de tempel groeien enorme bomen waarvan de wortels door en over de tempels groeien. Door de omgeving van bomen en natuur en de brokstukken die overal liggen heerst er een prachtige wilde atmosfeer rond de tempel.

Na deze tempel gaan we verder met wat kleinere tempels om de dag af te sluiten. In een van de tempels loopt een klein verkopertje met wat instrumentjes. Hij doet hartstikke zijn best om zijn fluitjes enz. te verkopen. En hij heeft ook fantastische kortingen in petto: 2 for 1 $ en 3 for 2 $! Hij weet ons ruim 10 minuten te vermaken met zijn gefluit en gedans. Als Marc begint te dansen op zijn gefluit barst hij helemaal in tranen uit van het lachen. Omdat hij zo zijn best deed en ons goed heeft vermaakt hebben we hem wel wat fooi gegeven natuurlijk.

Na het bezoeken van de kleinere tempels brengt de tuktuk ons weer terg naar het hotel. Als we daar aankomen is het inmiddels al bijna 5 uur, dus een lange dag van dik 10 uur zit er al op. Die avond doen we niet veel bijzonders meer en boeken we onze busreis naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodia.

Om 7:30 de volgende dag worden we door een busje opgehaald dat ons naar het busstation brengt. Eenmaal in de bus blijkt dat we een gestoorde buschaffeur hebben die alles inhaald wat hij tegenkomt en naar iedereen toetert waar hij langskomt of die hij inhaald. De toeter staat ook nog eens verschrikkelijk hard afgesteld, dus dit is niet echt prettig... slapen lukt vanzelfsprekend niet. De reis naar Phnom Penh is niet al te lang, rond 2:30 PM komen we aan. Natuurlijk staan er weer een dozijn tuktukchaffeurs bij de bushalte te dringen om ons naar ons guesthouse te brengen. In Phnom Penh gaan we naar het Royal Guesthouse, op loopafstand van het koninklijk paleis en national museum.

Die nacht begint mijn oor weer verschrikkelijk pijn te doen, geen oog dicht gedaan. ’s Ochtends dus maar meteen een ziekenhuis opgezocht om het te laten checken. Na een 2 uur wachten in het ziekenhuis ben ik eindelijk aan de beurt. Een “nasty” oorontsteking volgens de Australische dokter, nog maar een weekje doorgaan met de anti-biotica. Na z’n consult van 10 minuten mocht ik 100$ afrekenen... het lijkt Nederland wel!

Voor die dag hebben we gepland om naar de Killing Fields te gaan, massagraven overgebleven uit de oorlog in Cambodia een kleine 40 jaar terug. Tijdens deze oorlog heeft de revolutie leider Pol Pot alle geleerden, journalisten, studenten, politici enz. en hun familie afgeslacht omdat deze volgens hem aan een ziekte leidde: teveel nadenken over het leven. Zijn leger bestond voor een groot deel uit kinderen en jongeren... Het totaal aantal slachtoffers was 1.7 millioen Cambodianen, op een bevolking van ongeveer 13 miljoen.

Op de Killing Fields staat een hele grote pagoda, gevuld met 8000 schedels van geexecuteerden welke in de massagraven lagen. Veel van de schedels hebben deuken en zijn kapot, deze mensen zijn ge-executeerd door de hoofd in te slaan, dit om dure kogels te besparen. De grote pagoda vole met schedels ziet er wel een beetje luguber uit...

De massagraven zijn voor een groot gedeelte nog in de oude staat. Dat betekend dat er op veel plekken menselijke botten liggen en zelfs de kleren van de slachtoffers. Ook staan er bordjes bij verschillende plaatsen wat er is gebeurt, zoals bijvoorbeeld een boom waar een luidspreker in was gehangen zodat het gekerm van de slachtoffers niet op de omliggende boerderijen werd gehoord, een boom waartegen de kinderen werden gexecuteerd en de plek waar de chemicalien werden opgeslagen welke werden gebruikt om te zorgen dat de lijken niet gingen stinken en te zorgen dat de mensen die levend begraven werden bewusteloos waren.

Al met al niet echt een plek om vrolijk van te worden, maar het maakt wel een geweldige indruk... ook omdat het nog niet zo gek lang geleden is gebeurt (begin jaren ’70). Ook is het vreemd om je te realiseren dat de mensen van middelbare leeftijd in Cambodia dit allemaal hebben meegemaakt... en dat een groot gedeelte van deze mensen waarschijnlijk als kindsoldaat ook heeft meegemoord.

Na de killing fields gaan we naar het National Museum van Cambodia. Het museum is van buiten erg mooi, gebouwd in de traditionele Cambodiaanse stijl, en volledig terracotta. De collectie bestaat voornamelijk uit beelden etc. Van tussen 1500 en 700 jaar oud, in de Angkor en Pre-Angkor stijl. Veelal Hindu beelden en Buddha beelden, ook beelden van de verschillende koningen uit die tijd staan tentoongesteld. Het museum is niet al te groot en we zijn n een uurtje uitgekeken. Het kan ook bij lange na niet op tegen de tempels van Angkor.

’s Avonds heb ik mama aan de telefoon die verteld dat het niet goed gaat met Luna. Luna heeft een hersenvliesontsteking, een infectie op haar hart en er is iet mis met het hart. Mijn plannen dus meteen veranderd en mijn boeking om over de Mekong naar Vietnam te gaan omgeboekt in een busticket naar Bangkok.

De volgende ochtend vertrek ik om 6.00 ’s ochtends naar Bangkok. Via de grenspost Poipet, welke vol staat mert Casino’s kom ik rond 7 uur aan in Bangkok. Gauw de taxi naar Koy gepakt en daarna wat gaan eten... kapot na zo’n lange reis natuurlijk.

De volgende dag ga ik een ticket boeken naar Singapore, omdat het inmiddels zeker is dat Luna vanuit Bali wordt overgevlogen naar Singapore voor betere medische behandeling. Zeiken bij het sales office om mijn ticket Hanoi – Bangkok om te boeken in een ticket Bangkok – Singapore blijkt jammergenoeg nutteloos. Ticket geboekt voor de volgende dag, vrijdag, 10:40 AM. Terugticket nar Bangkok staat geboekt op de 25e om 10PM.

Vrijdag dus om 7 uu op, en om 8 uur vertekken naar het vliegveld. Spits in Bangkok, dus flinke file natuurlijk. Wel ruim op tijd voor het vliegtuig natuurlijk. Om 14 uur landt het vliegtuig op eht vliegveld in Singapore. Na de paspoort control geld gewisseld en de shuttle bus naar het Hotel Elizabeth geapkt, hotel praktisch naast het ziekenhuis.

Nadat ik mijn spulelen heb afgezet naturlijk gauw naar het ziekenhuis om te kijken hoe het met Luna gaat. Luna is natuurlijk erg blij dat ik even ben ingevlogen . Met de rol pepermunt die ik in mijn zak had was ze ook erg blij... Daarna ben ik wat boodschappen gaan doen en heb ik wat snoepjes voor Luna gehaald.

Zaterdagochtend kwam de dokter langs om de resultaten te bespreken. De hersenvliesontsteking is nogsteeds aanwezig en er moet een tweede serie antibiotica gestart worden. Rond het hard zit een laagje vloeistof, wat duidt op een infectie. Omdat de dokter denkt dat de ruggenpunctie die in Bali is genomen vervuild was, niet steriel genoeg is genomen, wil hij dezelfde ochtend nog een nieuwe punctie doen. Ook wil de dokter een echo van het hart maken van binnenuit, dit zal door de keel gebeuren. Dit willen ze doen omdat er dan een echo van vlakbij het hart wordt gemaakt en Luna’s ribbenkast er dan niet tussenzit, dit levert een veel beter resultaat.

Beide mededelingen leveren hevige protesten op van Luna, die de dokter laat weten dat ze “pissed off” is. Uiteindelijk is ze toch akkoord gegaan met een nieuwe ruggenpunctie dezelfde dag. De echo van het hart kan maandag worden gemaakt.

Dat was het weer tot nu toe...